رکوئیم یا مس رکوئیم(Mass Requiem) که به آن موسیقی مردگان هم اطلاق می‌شود، یک موسیقی آیینی برای آرامش مردگان در کلیسای کاتولیک است. رکوئیم این کلیساها یک قطعه مونوفونیک(تک صدایی) است که به وسیله گروه کر اجرا می‌شود اما توجه آهنگسازان نامداری از جمله موتسارت و وردی به آن، رکوئیم را به فرمی موسیقایی در موسیقی اروپا تبدیل کرد. نام رکوئیم برگرفته از بند آغازین مقدمه مس کاتولیک است که گروه کر می‌خواند: Requiem aternam dona eis .... (خدایا آرامشی ابدی نثار آنان کن و بگذار تا نوری ابدی بر آنان بتابد .... ) اما در بین رکوئیم‌هایی که آهنگسازان خلق کرده‌اند، رکوئیم ناتمام موتسارت در دو مینور به خاطر شرایط خلقش (1791) منحصر به فرد است. داستان خلق رکوئیم از آنجا آغاز می‌شود که کنت فرانتس فن والسگ به صورت ناشناس سفارش ساخت اثری را برای یادبود همسرش می‌دهد. موتسارت سفارش را می‌پذیرد و نصف مبلغ پیشنهادی (100 سکه طلا) را هم دریافت می‌کند اما برای خلق یک اپرا به پراگ می‌رود. بیماری شدید موتسارت، او را برای مداوا به وین برمی‌گرداند و در همان زمان نوشتن رکوئیم را آغاز می‌کند .او در این زمان روحیه بسیار بدی دارد و مدام از مرگ می‌گوید و حتی روایتی است که می‌گفت من این رکوئیم را برای مرگ خود می‌نویسم. به هر حال اظهارات گاه ضدونقیض کنستانتس-همسر موتسارت- شرایط خلق و نگارش اثر را در هاله‌ای از ابهام قرار داده است اما قدر مسلم این است که موتسارت موفق به پایان رساندن اثر خود نشده و ادامه رکوئیم توسط آهنگسازان دیگر از جمله جوزف فن آیبلر و فرانتس سوسمایر و به سفارش همسر موتسارت برای دریافت باقیمانده مبلغ قرارداد نوشته شده است.