کنسرتو پیانو شماره ۳ در دو مینور، اپوس ۳۷، اثرِ لودویگ فان بتهوون است. این کنسرتو به خاطر تکنیکِ نوازندگی و آهنگسازی، یکی از بهترین آثار موسیقی کلاسیک است.
این کنسرتو نخستین بار در ۵ آوریل ۱۸۰۳ با همراهی آهنگساز به عنوان تکنواز پیانو اجرا شد. در همان کنسرت، سمفونی شماره ۲ بتهوون و اوراتوریوی «مسیح در کوه زیتون» نیز به اجرا درآمد. این اثر در سال ۱۸۰۴ منتشر شد و به شاهزاده «لوئیس فردیناند از پروس» اهدا شد. اولین تم اصلی این کنسرتو یادآور تمِ کنسرتو پیانو شماره ۲۴ (موتزارت) است.
کنسرتو پیانو شماره ۴ در سل ماژور، اپوس ۵۸، در سال (۱۸۰۶–۱۸۰۵) توسط لودویگ فان بتهوون ساخته شدهاست. بتهوون در اولین اجرای عمومی (۲۲ دسامبر ۱۸۰۸) در سالن «تئاتر ان د وین»[الف] وین، به عنوان تکنواز پیانو حضور داشتهاست.
اولین کنسرت خصوصی در خانهٔ «شاهزاده فرانتس جوزف فون لوبکوویز» اجرا شد. اورتور کوریولان و سمفونی شماره ۴ نیز در این کنسرت به اجرا درآمدند. اولین اجرای عمومی ۲۲ دسامبر ۱۸۰۸، در سالن «تئاتر ان د وین» به اجرا درآمد و بتهوون مجدداً به عنوان تکنواز برای دومین بار، در این کنسرت حضور داشت. در این اجرا علاوه بر آخرین حضورِ بتهوون به عنوان نوازنده، اجرای سمفونی شماره ۵، شماره ۶ و «فانتزی کرال» نیز در برنامهٔ کنسرت وجود داشتهاست. بتهوون این کنسرتو را به دوست، شاگرد و حامی خود آرشیدوک رودولف اهدا کرد.